چ تاریک و چ دلگیرم در این شبهای بعد از تو...

ب زخمی خو گرفتم...

زخم نا پیدای بعد از تو...

و من با یک سبد آواز همراهی تو تنهایی...

و من حالا ب فکرم...

فکر تنهایی بعد از تو...

و شعرم شاخه تنگ نفس های منِ من شد...

غزل این یار دیرینه ک شد آوای بعد از تو...

و چون رودی ک گم کرده خم دریای خود را...

نمیدانم چ باید کرد...

تو فرداهای بعد از تو؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: